موج تبلیغاتی شمال

حجت بقایی پژوهشگر و فیلمنامه نویس از بازمانده های کارکاههای فیلمنامه نویسی اساتیدی چون دکتر محمد یاوری / استاد حمید سمندریان / استاد نادر ابراهیمی / استاد عباس اکبری / استاد خسرو سینایی و ... است ، که به صورت آزاد فیلمنامه نویسی می کند . 

موج تبلیغاتی شمال // به گزارش یک کتاب، در اینجا اسامی تعدادی از فیلمنامه های ایشان را جهت اطلاع مخاطبین منتشر می نماییم .

#فیلمنامه_سرباز_آناهیتا  ۱۳۷۷

#فیلمنامه_جاسوس_کچل  ۱۳۷۴

#فیلمنامه_انقلابی  ۱۳۷۵

#فیلمنامه_این_عشق_ممنوع_است   ۱۳۸۲

#فیلمنامه_مستند_آموزش_مدیریت_در_قالب_فیلم  ( مجموعه ۱۳۹۰-۱۴۰۱)

#فیلمنامه_ترشی_فروش  ۱۳۹۴

#فیلمنامه_فروش_خوب_بابابزرگ  ۱۳۹۹

#فیلمنامه_افتتاح_بزرگترین_فروشگاه_شهر ۱۳۷۶

#فیلمنامه_بت ۱۳۷۷

#داستان_اولین_بت_ساخته_شده_به_دست_انسان  ۱۳۷۷

#فیلمنامه_سلطان_ورزشها  ۱۳۸۸

#فیلمنامه_آزادی_در_چنگ_اختاپوس  ۱۳۹۰

#فیلمنامه_رانت_شیرین  ۱۳۸۶

#فیلمنامه_برنج_تلخ  ۱۳۷۹

#فیلمنامه_طنز_مجسمه  ۱۳۷۵

#فیلمنامه_گنجینه  ۱۳۷۹

#فیلمنامه_این_کودک_ترسید  ۱۳۸۹

#فیلمنامه_نذری_خاله_عذرا  ۱۳۸۴

#فیلمنامه_دختر_دریا  ۱۳۸۵

#فیلمنامه_سریال_آتش_نشان_خانواده  ۱۳۷۸

#فیلمنامه_این_سه_زن  ۱۳۸۸

#فیلمنامه_عشق_در_اسارت  ۱۳۹۲

#فیلمنامه_عشق_زنده_می_ماند  ۱۳۹۰

#فیلمنامه_عشق_معصوم  ۱۳۷۹

#فیلمنامه_مجموعه_بچه_ها_خبر  ۱۳۷۸

#فیلمنامه_خیانت_خیانت_است  ۱۳۹۹

#فیلمنامه_عاشق_معصوم  ۱۳۸۳

#فیلمنامه_لش_در_نشا  ۱۳۸۸

#فیلمنامه_گمشده   ۱۳۸۱

#فیلمنامه_آخرین_یادگاری_سروان  ۱۳۸۱

#فیلمنامه_میگ_زمینی   ۱۳۸۹

#فیلمنامه_دیگر_نمی_خواهم_اینجا_بمانم  ۱۳۹۷

#فیلمنامه_نسل_بی_دفاع  ۱۳۷۸

#فیلمنامه_مهاجرت_با_عشق  ۱۳۹۹

#فیلمنامه_قلب_عاشق  ۱۴۰۰

#فیلمنامه_فوتبالیست  ۱۳۸۱

#فیلمنامه_ارواح_سرگردان  ۱۳۷۴

#فیلمنامه_افسون  ۱۳۷۶

#فیلمنامه_سه_اپیزودی_جاسوس_اجنبی  ۱۴۰۰

#فیلمنامه_بچه_های_خیابان_انقلاب  ۱۳۷۸

#فیلمنامه_هرپاییزی_می_تواند_بهار_شود  ۱۳۷۹

#فیلمنامه_همسر_سفیر  ۱۳۸۲

#فیلمنامه_عشق_و_احترام

#فیلمنامه_مرگ_سریالی  ۱۳۸۳

#فیلمنامه_گدایان_تهران  ۱۳۸۰

#فیلمنامه_من_ایرانی_هستم  ۱۳۹۸

و . . ‌.

موج تبلیغاتی شمال // سالها خبرنگاری را کنار گذاشته بودم ، چرا که از یک طرف رسانه ها خبرنگار نمی خواستند ، بلکه رابطانی می خواستند که با منابع درآمدزا ارتباط داشته باشند و از سوی دیگر از یک زمانی دیگر ما خبرنگاران به روابط عمومی ادارات و سازمانها و اشخاص تبدیل شده بودیم که مثلا خبرنگاری هم می داند ، اغلب دوستان و همکارانم به خاطر معیشت و درآمد این نوع خبرنگاری را قبول کردند و در مشاغل مختلف به درجات بالا و گاه بسیار بالایی رسیدند ، عنوان خبرنگاری را داشتند ولی خبرنگار نبودند و فقط آمار خبرنگاران ایرانی را بالا می بردند. ولی من از این بازی بیرون آمده بودم ، به همین خاطر در اغلب جشنهای خبرنگاری دیگر دعوت نشدم .

شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌ عمومی‌ ایران (شارا) || دکتر حجت بقایی ( مشاور تحقیق و توسعه ) که سابقه همکاری با خبرگزاری های صدا وسیما،ایرنا،فارس،فودنا،ساجد،روزنامه جوان،کیهان،شفانیوز،و دهها نشریه تخصصی را در کارنامه کاری خود دارد در ادامه گفتگو با شبکه روابط عمومی گفت : خوب من از ۱۳۷۳ خبرنگاری را شروع کردم و در دوره های مختلفی چه در ارشاد و چه در صداوسیما و برخی خبرگزاریها گذراندم، دوره هایی گاه بسیار مهم مثلا حتی با bbc - cnn - kbs - nhk - cctv - dw و دهها مورد دیگر و درکنار این من تصویربرداری ، عکاسی ، نورپردازی ، مستندسازی و ... را هم یاد گرفتم تا کارم و تولیداتم بهتر شود. اما یک زمانی متوجه شدم، در رسانه اول باید منابع را تامین کنم بعد کار را تولید کنم. که متاسفانه در آموزشها این را کمتر می گفتند .

اساتیدی داشتم که این موارد را به من تذکر دادند، اساتیدم به من گفتند با توجه به روحیه شما بهتر است خبرنگار و پژوهشگر بمانید و خبرنگار وابسته نشوید ، چون شما نمی توانید دلال رسانه ای باشید. شما ممکن است بازاریاب خوبی باشید ، اما جنس رابط رسانه ای خیلی متفاوت است . و من به توصیه ایشان گوش کردم و در جایگاههای فنی مشغول شدم . . .

راستش سالهاست که اغلب رسانه ها شده اند روابط عمومی ادارات و سازمانها و یا تریبون شخصیتها و گاهی برندها .

اما با ورود رسانه های جدید خبرنگاری جان تازه ای گرفته است .

حالا ما خبرنگاران مدتهاست می توانیم رسانه خودمان را داشته باشیم و تا دلتان بخواهد مخاطب داریم. فقط باید خبرنگار باشیم و اطلاعات مفید تولید کنیم .

خوب طبیعی است که در این بازار کار جدید رقابت فوق العاده ای هم حاکم است و این باعث می شود خبرنگاران خلاق شوند وگرنه از گردونه رسانه ای خارج می شوند.

علی رغم ورود تعداد زیادی که امور خبر را نمی دانند ، باز هم جای امیدواری برای ظهور خبرنگاران وجود دارد.

اینجا وظیفه پیشکسوتان و اساتید زیاد می شود و آن اینکه باید خبرنگاری را به عموم آموزش دهند.

رسانه نیاز به خوراک دارد و در حال حاضر خوراک رسانه روزمرگیها و امور روزانه مردم شده است و بار اطلاع رسانی یا آموزشی خاصی ندارد و بیشتر سرگرمی است، اگر خبرنگاران به عرصه رسانه ورود نکنند ، این رسانه ها دیگر به کار نخواهندآمد و در حد همان تفریح و سرگرمی خواهند ماند.

منبع : https://www.shara.ir/